باردگر روزگار چون شکرآید آری آری انگار تمامی راه‌ها انشعاب گرفته از دل وجان عرفای هر قرن ، درشاهراهی در پیش پای طراز پیرهن زرکشم جمع شده باشه. ابرهای سیاه شبیه دو غول بزرگ خاکستری از روبرو از افق شرق دور به سمت آسمان فراز خانه می‌خزیدند. ومن بالبخندی محو بر لب اندیشیدم سیلابی چنین ، درپیش رو ، تمام این خانه های دو طرف رود رو به زیر خود خواهد کشید . حریم رودخانه پراز پسماند و گل و لای شدا و هیچکس دغدغه پاک کردنش رو نداره. منبع
درباره این سایت